Środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na następujące rodzaje wydatków na indywidualne programy rehabilitacji. Wydatki te są objęte regułą ’de minimis’, o ile stanowią przysporzenie korzyści dla pracodawcy.
Z konta indywidualnych programów rehabilitacji, zwanych dalej „programami rehabilitacji”, które mają na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych, finansowane są koszty:
- doradztwa zawodowego w zakresie możliwości szkolenia, przekwalifikowania i dokształcania,
- specjalistycznych badań lekarskich oraz psychologicznych dla celów doradztwa zawodowego,
- szkolenia, przekwalifikowania oraz dokształcania w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych,
- wynagrodzenia (w części nieobjętej finansowaniem ze środków PFRON na podstawie innych przepisów rozporządzenia lub środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych)
- pracownika sprawującego opiekę nad uczestnikiem programu rehabilitacji,
- członków komisji rehabilitacyjnej
- dostosowania miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności,
- inne ponoszone w ramach realizacji programów rehabilitacji (mogą to być koszty wymienione w przepisie dotyczącym pomocy indywidualnej, o ile komisja rehabilitacyjna opracowująca program uzna je za zasadne – BON-I-5232-10-2-PM/13)
Warunkiem wykorzystania środków funduszu rehabilitacji na powyższe wydatki jest opracowanie programu rehabilitacji.
Programy rehabilitacji opracowywane są przez komisje rehabilitacyjne dla pracowników niepełnosprawnych, którzy w szczególności:
- posiadają najniższe kwalifikacje;
- z uwagi na niepełnosprawność mają utrudnione samodzielne wykonywanie pracy;
- utracili zdolność do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku;
- zmieniają kwalifikacje zawodowe.
Pracodawca powołuje komisję rehabilitacyjną, w skład której wchodzą:
- lekarz lub pielęgniarka wykonujący świadczenia zdrowotne na rzecz zakładu
- osoba zajmująca się problematyką rehabilitacji u pracodawcy prowadzącego zakład;
- doradca zawodowy lub instruktor zawodu.
Spośród członków komisji rehabilitacyjnej pracodawca powołuje przewodniczącego.
W razie konieczności uzasadnionej specyfiką przewidywanych działań rehabilitacyjnych, które mają zostać określone w programie rehabilitacji, w skład komisji rehabilitacyjnej może zostać powołany psycholog.
Program rehabilitacji opracowywany jest z udziałem pracownika niepełnosprawnego, którego ten program dotyczy.
Program rehabilitacji powinien zawierać w szczególności:
- diagnozę sytuacji zawodowej pracownika niepełnosprawnego;
- cel programu rehabilitacji;
- metody realizacji programu rehabilitacji;
- harmonogram działań rehabilitacyjnych;
- terminy oceny postępów w rehabilitacji;
- osoby odpowiedzialne za realizację programu rehabilitacji.
Komisja rehabilitacyjna dokonuje oceny efektów realizacji programu rehabilitacji i, jeżeli zachodzi potrzeba, modyfikuje ten program oraz określa możliwości i formy dalszej rehabilitacji po zakończeniu jego realizacji.